Ścieżka dydaktyczna „Czahary” jest pierwszą tego typu atrakcją w Poleskim Parku Narodowym. Wytyczono ją na skraju Bagna Bubnów. Jej charakter i panujący dookoła klimat idealnie oddają naturę Polesia. Zagadkowa nazwa ścieżki pochodzi o dawnego określenia terenów podmokłych, na których rosną karłowate drzewa i krzewy. Cała ścieżka ma 6,5 km (lub 4,8 km, ale to wyjaśnię niżej). Przejście nią zajmuje ok. 2 godz. 30 min. W większości trasa biegnie po drewnianych kładkach poprowadzanych skrajem bagna. Podziwianie przyrody umożliwiają cztery wieże widokowe. Zacznijmy jednak od początku, czyli od kwestii parkingu…

Miejsce postojowe dla samochodów znajduje się przy wieży widokowej w Zastawiu. W tym punkcie rozpoczyna się ścieżka, która początkowo prowadzi mało ciekawą drogą wzdłuż bagien. Przez ok. 20 min pokonuje się 1,6 km do początku kładki. W dwie strony daje to ponad 3 km mało ciekawego przejścia. W pobliżu początku kładki znajduje się niewielki parking, ale jest on przeznaczony wyłącznie dla rodzin z dziećmi i osób z niepełnosprawnością ruchową. Kolejne takie miejsce w pobliżu kładek znajduje się od strony wsi Kulczyna-Pikulawki. Są to jednak bardzo małe parkingi, które pomieszczą kilka aut. Praktyka jest niestety taka, że nikt nie kontroluje tego, kto zostawia auto w tych miejscach i szczególnie w sezonie letnim są one mocno oblegane.

Droga dojazdowa do początku kładki jest wyboista i dziurawa, trudno się na niej minąć dwóm samochodom, więc lepiej zaparkować przy wieży w Zastawiu i pokonać te 3 km (w dwie strony) mniej ciekawej drogi. Miejsca parkingowe w pobliżu kładki ułatwiają dostęp do atrakcji rodzinom z małymi dziećmi, które jadą w wózkach. Podobnie osoby z niepełnosprawnością ruchową mają z tych parkingów naturę na wyciągnięcie ręki.

Od samego początku kładki robi się ciekawie. Ścieżka początkowo przechodzi przez las i dociera na skraj bagna, gdzie stoi wieża widokowa. Jest ona najwyższym obiektem na kładce, więc warto więcej czasu poświęcić na podziwianie widoków czy wypatrywanie łosi. Kolejne dwie wieże, które napotyka się przy kładkach, są dużo niższe i nie oferują tak rozległych panoram.
Wędrówka tą ścieżką jest banalnie prosta, ponieważ wyznacza ją sama kładka. Nie ma nawet mowy o zabłądzeniu, bo ze wszystkich stron otaczają ją mokradła. Przejście wybudowano w taki sposób, że można przemierzać mniejsze lub większe pętle spacerowe. Od drugiej wieży widokowej odchodzi kładka w stronę lasu, którą dochodzi się do drogi leśnej biegnącej w stronę parkingu. Podobnie sprawa ma się na końcu kładki, gdzie również jest przejście w stronę drogi. Można więc, w zależności od kondycji czy ilości czasu, wybrać własny odcinek do pokonania. Kładki nie są szerokie, dlatego szczególnie w okresie letnim ważne jest zachowanie na nich kierunku zwiedzania, bo mijanie się może być trudne. Pętla po kładce w najdłuższej wersji ma ok. 3 km. To ten fragment tak naprawdę pochłania najwięcej czasu w trakcie wędrówki. Spaceruje się wśród niedostępnych zazwyczaj mokradeł, a natura zewsząd raczy turystów licznymi odgłosami ptaków, żab czy szumem trzcin, traw…
„Czahary” to z pewnością obowiązkowe miejsce do odwiedzenia w Poleskim Parku Narodowym. Polecam wybrać się tam wcześnie rano lub późno wieczorem, kiedy panuje niewielki ruch turystów. To właśnie wtedy można wsłuchać się tam w niezwykły koncert natury.

Informacje praktyczne

Wejście na ścieżkę wymaga zakupu biletu wstępu do Poleskiego Parku Narodowego. Bilety można kupić na stronie internetowej parku lub w punktach stacjonarnych. Parking dla turystów znajduje się przy wieży widokowej w Zastawiu. Dwa kolejne (bardzo małe) parkingi znajdują się w pobliżu drewnianej kładki i przeznaczone są wyłącznie dla rodzin z małymi dziećmi i osób z niepełnosprawnością. W okresie zimowym i wiosennym ze względu na oblodzenie czy wysoki stan wody ścieżka jest zamykana. Zdarza się również, że niektóre jej fragmenty znajdują się pod wodą i do przejścia niezbędne będą kalosze.