Najnowsze pomiary wysokości Szerokiej Góry i Kłodzkiej Góry wykazały 8 m różnicy na korzyść tej pierwszej. Jednak wysoka na 757 m n.p.m. Kłodzka Góra wciąż zaliczana jest do Korony Gór Polski jako najwyższy szczyt Gór Bardzkich. Na drugi, wyższy szczyt, który położony nieopodal, nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny. Korzystając z dokładnych map, odnajdzie się ścieżkę, która prowadzi na wierzchołek. Należy jej szukać na przełęczy poniżej Kłodzkiej Góry, w miejscu, w którym krzyżuje się szlak niebieski i żółty.

Domeną Gór Bardzkich są piękne lasy. Wędrując na szczyt, krajobraz dookoła kilkakrotnie diametralnie się zmienia. Początkowo króluje potężna buczyna, która następnie ustępuje miejsca gęstej sosnowej kniei. Im bliżej szczytu, las staje się bardziej mieszany. Wchodząc na wieżę widokową ustawioną na szczycie Kłodzkiej Góry, można podziwiać ten ocean falujących drzew. Warto docenić to miejsce, bo widoków po drodze praktycznie się nie uświadczy.

Opis szlaku

Najbardziej popularną opcją wejścia na Kłodzką Górę jest wędrówka z Przełęczy Kłodzkiej. Z parkingu wychodzi się szlakiem niebieskim. Na samym początku trzeba zachować czujność, ponieważ z tego samego parkingu wychodzi również szlak rowerowy, który kusi swoim wyglądem szerokiej leśnej drogi. Szlak niebieski wiedzie z parkingu w kierunku zachodnim (w lewą stronę, patrząc od wjazdu). Ścieżka początkowo łagodnie zanurza się las, ale już po chwili rozpoczyna się strome i wyczerpujące podejście. Na całej drodze pokonuje się ok. 388 m podejść. Pierwsza faza jest najbardziej wymagająca. Kiedy pokona się ten odcinek, na chwilę pojawia się szeroka leśna droga. Ponownie trzeba zachować ostrożność, ponieważ szlak niespodziewanie odbija w lewo, w wąską leśną ścieżkę.

Idąc cały czas w górę, zdobywa się wzniesienia o niewielkich różnicach wysokości. Kiedy minie się Grodzisko, szlak staje się bardziej łagodny, a do szczytu pozostaje już niewielki odcinek. Po lewej stronie, między drzewami, można dojrzeć wieżę widokową stojącą na Kłodzkiej Górze. Tuż przed wierzchołkiem do wyboru są dwa warianty wejścia. Szlak niebieski dociera do szerokiej leśnej drogi. Idąc nią w prawo, dochodzi się do szlaku żółtego, który prowadzi do wieży. Można jednak wybrać drugą opcję i nieoznakowaną ścieżką pójść w lewo. Po kilku minutach również dochodzi się do szlaku żółtego, którym trzeba skręcić w prawo i wędrować aż na szczyt. Obie opcje są podobne czasowo, więc można je wykorzystać, żeby nie wchodzić i schodzić tą samą drogą.

Na szczycie ustawiona jest metalowa wieża widokowa wysoka na 34,5 m. Umieszczono na niej taras widokowy, który pozwala podziwiać okolicę z ponad 30 m. Widoki z góry są imponujące. Na horyzoncie widać Kłodzko, a także liczne pasma górskie okalające Kotlinę Kłodzką. Obok wieży ustawiona jest wiata turystyczna, w której można odpocząć. Sam szczyt porośnięty jest gęstym lasem i nie ma z niego żadnych widoków.

Na wędrówkę w obie strony, wliczając podziwianie górskich panoram z wieży, można założyć ok. 3 godz.

Parking

Na Przełęczy Kłodzkiej, przy drodze krajowej nr 46 znajduje się niewielki parking leśny. Położony jest w dość niefortunnym miejscu, więc najlepiej oznaczyć go w nawigacji, ponieważ łatwo go przegapić, a w pobliżu nie ma gdzie zawrócić. Niestety nie ma też sensownej alternatywy w przypadku braku miejsc. Szczególnie w weekendy parking dość szybko się zapełnia. W tygodniu nie powinno być problemu ze znalezieniem na nim miejsca.

Informacje praktyczne

Jedynie początkowy fragment niebieskiego szlaku jest dość stromy i wymaga szczególnej uwagi ze względu na luźne kamienie i liczne korzenie drzew wystające z ziemi. Na szczyt można wejść bez problemu o każdej porze roku. Obok tablicy informacyjnej znajduje się skrzynka z pieczątką Klubu Zdobywców KGP.