Wznoszący się ponad 500 m nad dolinę Wołosatki grzbiet Tarnicy robi ogromne wrażenie. Najwyższy szczyt Bieszczadów liczy 1346 m n.p.m. Swojego piękna nie oddaje bez wysiłku. Którykolwiek szlak prowadzący na Tarnicę wymaga sporego wysiłku na podejściu. Nagroda jest jednak sowita, ponieważ ze szczytu widać niemal całe Bieszczady. Jedynie Bukowe Berdo lekko skrywa się za Krzemieniem. Gdzie tylko okiem sięgnąć, tam wyrastają góry. Na szczycie stoi metalowy krzyż upamiętniający wizytę w tym miejscu Karola Wojtyły, przyszłego papieża Jana Pawła II.

Duża popularność Tarnicy wymusiła ogrodzenie wierzchołka barierkami. W szczycie sezonu jest tam naprawdę tłoczno. Jest to teren parku narodowego, więc wychodzenie poza wytyczone szlaki jest zabronione. Barierki służą przede wszystkim ochronie bieszczadzkiej przyrody, ale niestety mimo licznych tabliczek i informacji grupki turystów wykorzystują porastające szczyt połoniny jako miejsce do leżakowania. Ze względu na spore zainteresowanie Tarnicą najlepiej wybrać się na nią wcześnie rano lub późnym popołudniem.

Opis szlaku

Najpopularniejszy szlak na Jagodną rozpoczyna się przy schronisku PTTK Jagodna. Jego położenie przy Autostradzie Sudeckiej umożliwia dojazd do celu autem. Następnie szlakiem niebieskim trzeba skierować się na szeroką szutrową drogę, która z nielicznymi zakrętami prowadzi prosto do celu. Podejście, choć cały czas idzie się do góry, czuje się tylko w kilku momentach. Spokojnym tempem na szczyt wędruje się ok. 1 godziny. Powrót zajmuje podobną ilość czasu, więc dodając podziwianie widoków, można śmiało założyć, że w 3 godziny bez problemu zamknie się całą wycieczkę. Po powrocie na parking można osłodzić sobie to nudne przejście pysznymi racuchami, które są serwowane w schronisku.

Parking

Tuż obok schroniska znajduje się przestronny parking. W jego okolicach jest sporo miejsc do zostawienia samochodu. W weekendy bywa bardzo tłoczno, bo Góry Bystrzyckie to raj m.in. dla rowerzystów, którzy mają tam świetnie przygotowaną infrastrukturę.

Informacje praktyczne

Tarnicę najlepiej zdobyć latem lub jesienią. Wiosną na szlaku przez długi czas zalega śnieg, a kiedy ustępuje, jego miejsce zajmuje błoto. Zima to czas nieobliczalnej pogody, więc można trafić na nieprzetarty szlak i niebezpieczne warunki.

Pieczątkę potwierdzającą zdobycie szczytu można przybić w godzinach pracy punktu kasowego w Wołosatem.