Wejście na Połoninę Wetlińską i spacer po jej grzbiecie zaliczam do obowiązkowych atrakcji w Bieszczadach. Chór przeciwników wołających, że to najbardziej zatłoczone miejsce w okolicy, nie robi na mnie wrażenia – uważam, że widok z Chatki Puchatka jest jednym z najpiękniejszych w Bieszczadach. Chociaż od 2017 roku Chatki nie prowadzi już legenda gór, pan Lutek, to miejsce nadal zachowało swój klimat i charakter. Można zresztą przyjść tutaj i po prostu posiedzieć obok – dla mnie to wystarczający powód, żeby pokonać te kilkaset metrów podejścia.

Do Chatki Puchatka da się dostać na kilka sposobów. Przykładowo, ruszając z Wetliny, można przejść na Przełęcz Orłowicza i iść dalej grzbietem cały czas na południe. Albo wyruszyć ze skrzyżowania dróg w Brzegach Górnych. Do najkrótszych tras należy podejście szlakiem z Przełęczy Wyżna. Zostawiając samochód na parkingu, trzeba kierować się pieszo żółtym szlakiem do góry. Podejście nie jest trudne ani długie, choć momentami pnie się w górę dość stromo. Należy zachować ostrożność, szczególnie po deszczu na śliskich kamieniach i błocie. Po mniej więcej 40 minutach dociera się na skraj lasu, skąd do Chatki Puchatka pozostaje jeszcze około 15 minut bardzo przyjemnego spaceru pośród połonin. Chata nie jest typowym schroniskiem górskim. Można w niej kupić zimne i ciepłe napoje, ale nie funkcjonuje tu kuchnia, nie ma stałego zasilania prądem, a toalety znajdują się kawałek dalej (klucz do odebrania w barze za opłatą). Nad schroniskiem dochodzi się do barierki, skąd rozpościera się przepiękna panorama na całą okolicę. Dobrym punktem widokowym jest też miejsce oznaczone literą H, trochę poniżej Chatki, w kierunku zejścia do Brzegów Górnych.

Zejście jest bardzo przyjemne i nigdy nie zajęło mi więcej niż godzinę. Podejście bardzo spokojnym tempem z Przełęczy Wyżnej to maksymalnie 1,5 godziny. Przed wyjściem w góry koniecznie trzeba zapoznać się z zasadami bezpieczeństwa i odpowiednio przygotować się do takiej wędrówki. Z górami nie ma żartów!

49°10′02,039″N 22°31′42,892″E