Ostatnie promienie słońca igrały z liśćmi wiekowych dębów. Siedziałem w salonie na parterze i obserwowałem, jak na ścianie odgrywany jest spektakl światła i cienia. Im bliżej zachodu słońca, tym więcej pomarańczu zalewało przestrzeń dookoła mnie.
Niebo nad jeziorem mieniło się odcieniami szarości. Stałem wpatrzony w ten wieczorny spektakl natury i uśmiechałem się w duchu do ciszy, która mnie otaczała. Nagle poczułem, że o coś ociera się o moją nogę. Maleńki kotek miauknął i usiadł koło mnie.
Obudził mnie śpiew ptaków. Wpadł przez uchylone okno do wnętrza pokoju. Rześkie majowe powietrze przepełnione milionami zapachów wiosny niespiesznie wprawiało zasłonę w falisty ruch.
Tu warto przyjechać na dłużej. Określenie „dom gościnny” idealnie pasuje do tego miejsca.
Latem pod drzewami stoją leżaki, na których można odpocząć i myśleć o niebieskich migdałach.
Przed laty była tu karczma, w której jadali okoliczni mieszkańcy i pracownicy. Dziś króluje tu bardzo zdrowa i smaczna kuchnia.
Ten dworek to nie tylko zabytek, lecz także podróż w czasie, która zaczyna się już od samego progu.
Panująca tu atmosfera to podróż w czasie do dzieciństwa, a może nawet do czasów wielkich romantyków.